Tessa Meijer (25) - ,,Ik weet hoe belangrijk vriendschap is, vooral in tijden van corona’’

Wat ze vooral niet wil? Dat ze zielig wordt gevonden. Ja, Tessa Meijer (1995) zit in een rolstoel. Ja, ze kan alleen lopen met krukken of een rollator. Ja, ze woont in de beschermde omgeving van wooncentrum De Noorderbrug in Groningen. En ja, haar hersenen hebben soms iets meer tijd nodig om informatie te verwerken. Maar zielig? Nee, dat echt niet.

Hooguit voelt Tessa zich af en toe langs de zijlijn geplaatst als klasgenoten even snel op de fiets springen om naar het café of een feestje te gaan. Of als vriendinnen vroeger een bepaald spel voorstelden, waar zij niet aan mee kon doen. Op zo’n moment knaagt het best eventjes. Maar levert dat een gevoel van eenzaamheid op? ,,Nee, zo noem ik het beslist niet. Eenzaamheid vind ik een situatie waarin je je afzondert en er geen mensen in de buurt zijn die je supporten. Dat geldt voor mij niet. Ik ben niet eenzaam, maar voel me soms wel alleen en wil ook graag meedoen met alles wat anderen doen. Dat alleen-gevoel ken ik vooral van de eerste corona-lockdown, begin 2020. Mijn hele leven ben ik al omringd door familie en vrienden en dat was toen ineens een stuk minder. Dat was wel even wennen.’’

Maar Tessa zou Tessa niet zijn als ze niet onmiddellijk overging tot actie voor anderen in dezelfde positie. Zittend op haar bank vroeg ze zich tijdens die eerste lockdown af waar ze zelf blij van werd. ,,Toen het land op slot ging vanwege corona kregen wij in het wooncentrum allemaal briefjes en tekeningen van begeleiders, buurtgenoten en vrienden. We mochten geen bezoek ontvangen en met deze brievenactie wilden ze mij en mijn huisgenoten een hart onder de riem steken. Briefjes met lieve teksten als ‘We zijn er voor je’ en ‘Hou je sterk’ vrolijkten ons op. Dat was echt leuk.’’

Zo kwam Tessa op het idee dat zo’n brievenactie ook geschikt is voor mensen in dezelfde situatie als waarin zij zit. Ze legde het idee voor bij FIX, de jongerenafdeling van Link050, waar ze vrijwilliger is om jongeren enthousiast te maken voor vrijwilligerswerk. Het plan werd enthousiast opgepakt en flink gedeeld via sociale media. De actie kwam snel op gang en bracht een kettingreactie teweeg en leverde mooie, onderlinge vriendschappen op. Tessa: ,,En ik weet zelf hoe belangrijk vriendschap is, vooral in tijden van corona.’’

Tessa studeert Content Creator aan het regionaal opleidingen centrum Noorderpoort Kunst & Media. Het liefst gaat ze straks richting de mode om die passie te combineren met het maken van filmpjes voor sociale media-kanalen. Ze weet goed wat ze wil en is graag creatief in de weer. Net als haar tweelingzus Rowan die in Leeuwarden een creatieve opleiding volgt.

,,Wij zijn 25 jaar geleden in Zwolle geboren; helaas iets te vroeg waardoor ik zuurstoftekort heb gehad. Daardoor kunnen mijn hersenen niet snel genoeg mijn benen aansturen en heb ik tijdens het lopen ondersteuning nodig van een rollator of krukken. Ook voor het verwerken van informatie heb ik soms gewoon iets meer tijd nodig’’, legt Tessa uit.

Het gebeurde vroeger als kind wel eens dat ze op straat werd nageroepen, vonden ze het gek dat ze in een rolstoel zat. ,,Tja, ik zou ook liever lopen, maar daar is nu eenmaal niets aan te doen. Ik weet niet beter. Maar eigenlijk ben ik nooit gepest. Dat komt misschien ook wel, omdat ik niet op mijn mondje ben gevallen’’, zegt ze grijnzend.

In Beetsterzwaag zat ze op het speciaal onderwijs tot ze op haar 16e naar Groningen verhuisde en begeleid ging wonen. ,,Ik ging naar de middelbare school in Haren, maar ben na een jaar naar het Noorderpoort gegaan om via mbo-dienstverlening door te stromen naar mijn huidige opleiding. Sinds vijf jaar woon ik hier in De Noorderbrug waar ik 24-uurs hulp kan vragen voor dingen zoals zorg, financiën en rondom het eten. Ik heb mijn eigen appartement en er is ook een gemeenschappelijke woonkamer waar we – behalve nu tijdens corona – samen eten of ’s avonds iets drinken. Dat is altijd erg gezellig.’’

Als ze nadenkt over het thema eenzaamheid moet ze eerlijkheidshalve bekennen dat ze niet snel vraagt of iemand eenzaam is. Wel stelt ze vrienden vragen als ‘hoe voel je je?’ of ‘hoe gaat het?’ ,,Het komt nooit in me op om te vragen naar eenzaamheid. We hebben het al snel over andere dingen. Maar als iemand mij hier in huis vertelt dat hij of zij eenzaam is, zal ik zeker voorstellen om een keer samen iets te drinken. En ik zal diegene dan stimuleren om wat te ondernemen, want je kan niet alleen maar op de bank zitten Netflixen.’’